σεισμοτεκτονική

η, Ν

(γεωλ.-γεωφ.) κλάδος τής σεισμολογίας που ασχολείται με τη μελέτη τής σεισμικότητας μιας περιοχής, σε συνδυασμό με τα κύρια τεκτονικά γεγονότα που προκάλεσαν τη διαμόρφωση αυτής τής περιοχής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. sismotectonique < σεισμός + τεκτονικός].